Afsluitend etentje van recreantenteam 1 & 2
Vrijdagavond 3 juli kwamen de twee teams bij elkaar in de Hofnar. Peter, teamcaptain team 2, houdt een toespraakje waarin hij terugblikt op het afgelopen competitieseizoen. Na zijn toespraak oppert Peter dat het eigenlijk maar een saaie toespraak is en dat komt, volgens hem, omdat er geen bijvoeglijke naamwoorden in staan. Om de boel wat op te vrolijken vraagt Peter aan de tafelgenoten om, om de beurt, een bijvoeglijk naamwoord te noemen die hij dan in zijn toespraak invoegt.
De gepimpte versie van De toespraak van Peter:
“We zitten hier vanavond met 2 asociale recreantenteams aan tafel, inclusief een aantal schattige invallers. En ik wilde dan ook graag even terugblikken op dit lekkere seizoen.
Allereerst het superdushi team met Marja, Jenneke, onze gekke voorzitter Jos, Erwin, Ronald en Kees. Vorig jaar nog de klunzige kampioen maar dit fantastische jaar liep het anders. Ze hadden het zwaar dit goede seizoen.
Ze kampten met abominabele uitvallers, teleurstellende blessures, superslanke invallers en zotte tegenstanders in hun klasse. En met slechts één kleurige partij winst en een hemels gelijkspelletje eindigden ze op een bevlogen laatste plaats. Toch heb ik een paar helse wedstrijden mee zitten kijken, en ik moet zeggen, volgens mij zijn jullie nooit volledig afgedroogd. Ik heb echt geprutste partijen gezien met lief badmintonspel op bodemloos niveau. Dus ik verwacht dat jullie volgend jaar zeker hoger zullen eindigen.
Met het andere team, mijn eigen drijfnatte team, verliep het heel anders dit ontegenzeggelijke jaar. Na 2 jaar als keiharde middenmoter te zijn geëindigd wilden we er dit keer meer uithalen. Toch begon het enigszins stroef door het uitvallen van beste Karin. Maar met de hulp van een paar inspirerende invaldames hebben we alle aangeschoten partijen kunnen spelen. En hoe!
De beide Marionnen, valse Frans, verbouwereerde Bob en ikzelf hebben geen wedstrijd weggegeven. Met 6 nerveuze partijen winst en 2x gelijk spel werd al snel duidelijk dat de gepaste winst ons niet meer zou ontgaan en konden we tijdens de opbouwende clubkampioenschappen al vieren dat we de fantasieloze kampioen waren geworden.
Volgend jaar mogen ook wij het waarschijnlijk een klasse hoger gaan proberen. Dat wordt vast lastig. Maar die sensationele beker die momenteel op mijn hete dressoir staat, die pakken ze ons niet meer af.
Ik hoop dat iedereen met een ingezeepte blessure weer snel herstelt en dat we straks weer gezond aan de slag kunnen. Ik kijk nu al weer uit naar september om weer een sexy shuttletje met jullie te kunnen slaan.”
Peter, bedankt!